این چند سال

دیگه برام کافیه شاید اینایی که میخونی فقط ذره ای از زندگیمه ممنون از لطفی که برام داری مرسی که لابلای اینهمه آدم سنگ دل قلب مهربونی داری این نوشته دیگه آخریشه به نماز و روزه ای برام با ارزشن حقم از زندگی این نبود دوست غریبه منم مثل تو غریبم اما غریب با این دنیا از خدافظی بدم میاد مواظب خودت باش این چند سال...

میبینی هرروز به وبلاگ سر میزنم هیچوقت هیچی یادم نمیره همیشه قلبم منتظر پیامت بود با اینکه چن ساله ازت خبری نیس حال ندارم بخدا حال ندارم نشد بنویسم دهم شهریور شانزدهمین سالگرد رفتنت بود لامصب چی تو تجمل دیدی،تو هیچ تقصیری نداری همه تقصیرا با منه من خیلی صافو ساده بودم من بلد نبودم مثل جوونای الان باشم من پیرمردم من خیلی بدبختم

سلام خانم مهندس،شرمنده همیشه خودمانی اسمتو میگفتم. اکه مثل من حساب کنیم به نیمه عمرم رسیدم و کلیاتشو خدا میدونه،خانم مهندس کاش امروز پیشم بودی و من چقد امروز توی تنهاییم بی قرارت بودم من زندگی لاکچری ندارم که دوروبرم شلوغ باشه و لایو و این چیزا من امروزم مثل بقیه وقتا تنهام و فقط دلم شمارو میخواد

راحله فقط خواستم بگم امروز تولد لعنتیمه

تولدت مبارک انشالله همیشه خوش باشی

دهم شهریور یازدهم شهریور لعنت به این دو روز لعنتی؛ کاش میمردمو این روزا رو نمیدیدم.

دوازده سال گذشت